وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از وصیت های آن حضرت است
وَصّى بِها جَيْشاً بَعَثَهُ اِلَى الْعَدُوِّ
به هنگامی که لشگری را به سوی دشمن فرستاد این وصیت فرمود
فَاِذا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ اَوْ نَزَلَ بِكُمْ، فَلْيَكُنْ مَعَسْكَرُكُمْ فى قُبُلِ
چون بر دشمن وارد شدید یا دشمن بر شما وارد شد، باید لشگرگاه شما در
الاَْشْرافِ، اَوْ سِفاحِ الْجِبالِ، اَوْ اَثْناءِ الاَْنْهارِ، كَيْما يَكُونَ لَكُمْ
محلّی بلند، یا دامنه کوهها، یا بین رودها قرار گیرد، تا شما را مدد
رِدْءًا، وَ دُونَكُمْ مَرَدًّا. وَ لْتَكُنْ مُقاتَلَتُكُمْ مِنْ وَجْه واحِد اَوِ اثْنَيْنِ.
باشد، و مانعی پیش رویتان برای برگرداندن شرّ دشمن. جنگ شما باید از یک طرف یا دو طرف باشد.
وَ اجْعَلُوا لَكُمْ رُقَباءَ فى صَياصِى الْجِبالِ وَ مَناكِبِ الْهِضابِ،
و بر قله کوهها و فراز تپّه ها نگهبانانی بگمارید،
لِئَلاّ يَأْتِيَكُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَكانِ مَخافَة اَوْ اَمْن. وَ اعْلَمُوا اَنَّ مُقَدِّمَةَ
تا دشمن از نقطه خطر یا محلی که مورد اطمینان شماست به شما حمله نکند. بدانید مقدمه لشگر
الْقَوْمِ عُيُونُهُمْ، وَ عُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ. وَ اِيّاكُمْ وَ التَّفَرُّقَ، فَاِذا
دیده بانان دشمن اند، و دیده بانانْ جاسوسان ارتش اند. از پراکندگی و تفرقه بپرهیزید، هرگاه
نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَميعاً، وَ اِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَميعاً، وَ اِذا
فرود آیید همگان فرود آیید، و زمانی که کوچ کنید همه کوچ نمایید، و چون
غَشِيَكُمُ اللَّيْلُ فَاجْعَلُوا الرِّماحَ كِفَّةً، وَ لاتَذُوقُوا النَّوْمَ اِلاّ غِراراً
شب فرا رسد نیزه ها را گرداگرد خود نگاه دارید، خوابتان اندک باشد
اَوْ مَـضْـمَـضَـةً.
یا همانند مضمضه آب در دهان.